Zoals ik al kort beschreven heb, ieder mens, wil op welke  manier dan ook, aandacht.
Mensen willen zich gehoord voelen, mensen willen erbij horen. Dit is een heel natuurlijk verschijnsel. Mensen die ouder worden of mensen die een beperking hebben, krijgen vaak niet de aandacht die ze willen of de aandacht waar ze behoefte aan hebben. Vaak wordt er ook gewoon simpelweg niet aan gedacht. 

Men gaat er automatisch van uit dat iedereen aandacht krijgt. Maar dat is helaas niet waar!
Uit gesprekken met mensen met een beperking heb ik geleerd, dat zij zich vaak schamen, om aan te geven dat ook zij behoefte hebben aan een knuffel, en soms naar meer. Zij hebben precies dezelfde gevoelens als mensen zonder beperking alleen wordt dit vaak vergeten. 

Daarnaast berust er op seksualiteit, mbt. tot mensen met een beperking, nog steeds een groot taboe. Ouders en/of verzorgers, die zorg dragen voor een volwassenen, met een beperking, willen er vaak niet aan toegeven, dat ook hun zoon, dochter, broer, zus etc. seksuele behoeften heeft.